Πόσες Κυριακές πέρασα στα πέταλα να βλέπω γρασίδι, τερέν, τάραφλεξ, πισίνα και πόσα συναισθήματα έχω να θυμάμαι χαρά λύπη, θυμός, ελπίδα, πάντα συνδεδεμένα με την ομάδα, η Κυριακή είχε πάντα την ιδιότητα να μην έχει καμία επαφή με τις υπόλοιπες μέρες τις βδομάδας, οι καθημερινές ήταν συνυφασμένες πάντα με δουλειές άγχη, και τα Σάββατα με τη μέρα του ξεφαντώματος. Η Κυριακή όμως έχει πάντα τη δική της ιστορία μια ιστορία που συμπληρώνεται από εικόνες, εικόνες από κερκίδες που πάλλονται, εικόνες από καπνογόνα, εικόνες από εκδρομές σε αφιλόξενες έδρες, εικόνες από φιλαράκια ματωμένα και εσύ να τους κρατάς και να συνεχίζεται σαν να μην έγινε τίποτα.

Οι Κυριακές κρύβουν μέσα τους ένα περίεργο αέρα ελευθερίας κι ένα δέσιμο με πράγμα που δεν καταλαβαίνουν εύκολα οι άλλοι, κρύβουν καρδιοχτύπια για την ομάδα, καρδιοχτύπια αδρεναλίνης όταν τα πράγματα ζορίζουν και κρύβουν μέσα τους πολλές αναμνήσεις από νίκες ή ήττες τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων.

Οι δικές μας Κυριακές έχουν όμορφες μυρωδιές από καπνογόνα, έχουν κλεισμένες φωνές από ουρλιαχτά πώρωσης, έχουν ένταση που εκτονώνεται από μια δύσκολη βδομάδα, που θα βοηθήσει για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις άσχημες Δευτέρες που θα έρθουν.

Όλου του κόσμου οι Κυριακές που άφηνες οικογένειες, φίλους δουλειές, γκόμενες για να κάνεις ότι στ’ αλήθεια σε γεμίζει…