Πάει κι αυτό... Ήρθαν οι δικέφαλες γαλοπούλες στο Καραϊσκάκη, πήραν και τρία τεμάχια στις αποσκευές τους και γύρισαν κατά την προσφιλή τους συνήθεια μετά κλαυθμών και οδυρμών στη βάση τους. Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει όταν ο ΠΑΟΚ χάνει από οποιαδήποτε άλλη ομάδα του πλανήτη (όπου τότε όλοι ψάχνουν να βρούν τους υπαίτιους της ήττας στους παίκτες, τον προπονητή, τη διοίκηση), η εβδομάδα αυτή στη Θεσσαλονίκη θα κυλήσει σαν να μην έχασε ο ΠΑΟΚ, αλλά σαν να του... έκλεψαν τη νίκη. Αναλύσεις επί αναλύσεων, "οργή", "αγανάκτηση", "προεδρικά διατάγματα" και ένα σωρό γραφικότητες, απ'αυτές που απλόχερα μας προσφέρει ο... ακέφαλος του Βορρά εδώ και χρόνια. Αν ο ΠΑΟΚ έχανε κάποιο Ευρωπαϊκό ματς για παράδειγμα, σήμερα θα ζητούσαν την κεφαλή του Ίβιτς επί πίνακι. Τώρα όμως; Κανείς δεν ασχολείται με το τρίμπαλο που έφαγε η αρμάδα του Μάκη του Χάβου. Για όλα έφταιγε ο Παμπορίδης, η υγρασία, ο κόσμος, η θάλασσα του Πειραιά (που απ'όλες είναι πιο βαθιά).
Παρακολουθώντας το πρώτο ημίχρονο για πρώτη φορά σκέφτηκα "μαγκιά των ΠΑΟΚιών που προσπαθούν στο μέτρο που μπορούν να παίξουν μπάλα χωρίς καραγκιοζιλίκια". Όντως, οι Θεσσαλονικείς στο πρώτο ημίχρονο προσπάθησαν να παίξουν μπάλα, με εξαίρεση το κουτοκρίαρο τον Ζουέλα (που κάποιο γατόνι αν θυμάστε ήθελε να μας τον κουβαλήσει σαν... λύση για την άμυνα). Ο θυμόσοφος λαός όμως λέει "μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες" : Από το πρώτο δευτερόλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου, εμφανίστηκε ο γνωστός κομπλεξικός και κακομοίρης ΠΑΟΚ, με παίκτες που έπεφταν συνέχεια κάτω, με συνεχείς διαμαρτυρίες στους διαιτητές, με ψευτοτσαμπουκάδες, με δηλώσεις στο τέλος του αγώνα. Αδυνατώ να βρώ παραπάνω από 2-3 παιχνίδια που ο ΠΑΟΚ έχασε και δεν έβγαλαν άχνα οι άνθρωποι του : Με εξαίρεση το 5-1 της σεζόν 2004-2005 και το 4-1 της σεζόν 1999-2000, σε όλα τα άλλα ματς πάντοτε κάτι τους έφταιγε. Πάντοτε κάτι τους εμπόδιζε και δεν μπορούσαν να κερδίσουν. Κι όμως, ήταν ακριβώς μπροστά τους : Το μόνο που τους έφταιγε και θα τους φταίει εσαεί θα είναι επί της ουσίας το απύθμενο κόμπλεξ κατωτερότητας που νιώθουν απέναντι στον δαφνοστεφανωμένο έφηβο.
Υ.Γ. 1 : Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι η επιτομή της γραφικότητας. Μεγάαααλος τσαμπουκάς, όταν στη φάση είναι... χωμένοι άλλοι δέκα - για να'χει και διαθέσιμες πλάτες να κρυφτεί από πίσω για να στήσει το δικό του θέαμα : "Βαστάτε με θα τονε σκίσω" και έτσι. Έπρεπε να'χε έρθει 2-3 χρόνια νωρίτερα, να συναντηθεί με τον Ανατολάκη για να πάρει κανέναν χιαστό σουβενίρ για το σπίτι. Κρίμα πάντως που είναι τόσο μεγάλος καραγκιόζης, γιατί - η αλήθεια να λέγεται - μπορεί να είναι μαούνα, αλλά ξέρει μπάλα : Στο πρώτο ημίχρονο ήταν όλος ο ΠΑΟΚ.
Υ.Γ. 2 : Ο Αλέφαντος το'χει πεί εδώ και καιρό και κανείς δε τον άκουγε : Ο Τραπεζανίδης είναι μόνο για χάντμπολ. Όσο για τον Θεοφιλόπουλο, εντάξει τι να λέμε... ο άνθρωπος είναι ο Αμποάγκουε της δημοσιογραφίας.
Υ.Γ. 3 : Νίκη στο 45λεπτο της Κρήτης τώρα, και το Σάββατο τρώμε την ΑΕ Κλάψας και τους αφήνουμε να κλαίνε όλοι μαζί.
02:58
01:25
03:56
00:46
03:56
03:26
03:09
01:03
03:44
03:56