Εντάξει κάναμε υπομονή, εντάξει στήριξε ο κόσμος, έβαλε τα προβλήματα κάτω απο το χαλάκι, πέρασε η τούμπα, πέρασε η αεκ, πέρασε η Ουκρανία, πέρασε η λεωφόρος... Ε νισάφι... 

Έχει μείνει ο επαναληπτικός με ντνιπρο και αεκ και ένα πρωτάθλημα στην κόψη του ξυραφιού πλέον... Κάνουμε κακό στην ομάδα, επειδή θα μιλήσουμε 1 φορά το χρόνο? Το κακό που έχει κάνει η ομάδα φέτος στον κόσμο της, στα μάτια μας που βλέπουμε αυτό το πράγμα και κυρίως στην ψυχή μας και στην καρδιά μας, να παρουσιάζεται ένας Ολυμπιακός που δεν θυμίζει σε τίποτα Ολυμπιακό, ποιος θα το αναλογιστεί;

Δεν είμαστε πρόεδροι, δεν είμαστε προπονητές και δεν θέλουμε και να γίνουμε κιόλας... Αλλά ποια λογική υπάρχει φέτος στις κινήσεις καλοκαιριού, Γενάρη και σε οτιδήποτε γίνεται τόσους μήνες τώρα στο ποδοσφαιρικό τμήμα;

O "Piou" της γνωστής πλέον τηλεοπτικής διαφήμισης έχει κάνει θραύση. Το όλο concept θυμίζει κάτι από Αιγάλεω, Ιωνικό Νικαίας, Καλαμάτα των '90s, αλλά ο ένας, ο πραγματικός, ο μοναδικός Piou πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα πριν από 20 και κάτι χρόνια. Το πραγματικό του όνομα ήταν Εντβάλντο Άλβες Τέλες. Η... ιστορικότερη μεταγραφή που έχει κάνει ποτέ ο Ολυμπιακός. Το παλικάρι που δεν έβρισκε τη μπάλα ούτε αν καθόταν ακίνητος και του την πέταγε κάποιος, ο άνθρωπος που ενέπνευσε το σύνθημα "Δώστε μπανάνες στον Εντβάλντο".

Γεννηθείς στις 10/03/1966 στη Βραζιλία, ο τεράστιος Εντβάλντο Τέλες Άλβες (η σειρά προαιρετική : Άλλοι τον λένε Εντβάλντο Άλβες Τέλες, άλλο Τέλες Άλβες Εντβάλντο κ.ο.κ.) είναι άγνωστο το πότε ξεκίνησε να μαγεύει τα πλήθη. Για την ακρίβεια, είναι άγνωστο το πως κατάφερε αυτός ο άνθρωπος να αγωνιστεί σε 5 (τόσες βρήκα) ποδοσφαιρικές ομάδες! Δε μπορεί, οι ιθύνοντες των ομάδων κάτι που δε βλέπουμε εμείς θα έβλεπαν...

Το ποδοσφαιρικό παρελθόν του Εντβάλντο αποτελεί μυστήριο. Ουδείς (εκτός του ιδίου μάλλον) γνωρίζει επακριβώς ποιά ήταν η πρώτη ομάδα που τον εμπιστεύτηκε. Τα ίχνη του εμφανίζονται το 1988 στη Βραζιλία, ως μέλος της Esporte Clube Vitoria, όπου δεν έκανε και τίποτα ιδιαίτερο. Η σεζόν όμως 1988-1989 τον βρίσκει στην Πορτογαλία και μάλιστα στην Πόρτο (!!!), με την οποία είχε μόλις 2 συμμετοχές, κι αυτές ως αλλαγή. Οι Πορτογάλοι άργησαν λίγο (ενάμιση χρόνο για την ακρίβεια) αλλά ανακάλυψαν τι... διαμάντι είχαν και αποφάσισαν να τον ξεφορτωθούν. Ο μάνατζερ που εκπροσωπούσε τον παίκτη (μεγάάάάάλο γατόνι ο τύπος, αφού τον πήγε σε κοτζάμ Πόρτο) τον πρότεινε στον Ολυμπιακό που ταλανιζόταν απ'τους μετα-Κοσκωτικούς κραδασμούς και την είσοδο του "βασιλιά των ρουμπινιών", Αργύρη Καριόλη Πορτοφόλη. Σαν σήμερα θυμάμαι το πρωτοσέλιδο του "Φωτός" το Δεκέμβρη του 1989 : "ΤΟΝ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΟ ΕΝΤΒΑΛΝΤΟ ΤΗΣ ΠΟΡΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ". Δυστυχώς όμως, τότε δεν υπήρχε internet ούτε στατιστικές υπηρεσίες, για να μάθουμε στο πατ-κιουτ τα στατιστικά του και την πορεία του. Ο μέσος γαύρος λοιπόν άρχισε να οραματίζεται έναν φοβερό και τρομερό Βραζιλιάνο που θα κάνει τουλάχιστον ότι έκαναν οι Βραζιλιάνοι της Φλαμένγκο που'χε φέρει ο Κοσκωτάς το καλοκαίρι του 1988 για φιλικά : Ντρίμπλες, λόμπες, τακουνάκια κλπ.

Έρχεται λοιπόν ο Εντβάλντο και τα πρώτα ρεπορτάζ βγαίνουν στον τύπο. "Θέλει χρόνο προσαρμογής" είναι τα πρώτα σχόλια, τα οποία πολύ σύντομα αντικαθιστούνται απ'το ερώτημα "είναι σίγουρα ο σωστός Εντβάλντο, αυτός που έπαιζε στην Πόρτο, ή είναι κανείς που του μοιάζει;" (οι πιο παλιοί θα το θυμούνται). Οι γαύροι αρνούνται να πιστέψουν οτι ο Βραζιλιάνος είναι τόσο άμπαλος όσο λένε τα δημοσιεύματα και περιμένουν να το διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι. Το πρώτο δείγμα έρχεται στον αγώνα Ιωνικού Νικαίας - Ολυμπιακού. Ο Εντβάλντο μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, μάχεται, παλεύει, αλλά η συμμετοχή του τελειώνει άδοξα λόγω ενός τραυματισμού (σε μια προσπάθεια του να σκοράρει, τράκαρε με παίκτη του Ιωνικού και μάτωσε το πόδι του). Όμως, ο μεγάλος Βραζιλιάνος θα αποζημίωνε το κοινό του λίγες εβδομάδες αργότερα...

Η ιδανική ευκαιρία έρχεται στον αγώνα για τον Α' Γύρο του Κυπέλλου ΕΠΑΕ (του Ελληνικού League Cup δηλαδή, ενός θεσμού που έζησε μια σεζόν όλη κι όλη). Ολυμπιακός - Ιωνικός Νικαίας στο στάδιο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός ήδη έχει προηγηθεί του Ιωνικού με 1-0 με τον Γιώτη Τσαλουχίδη απ'το 35' και ο Εντβάλντο μέσα σε αποθέωση μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο. Η πρώτη του επαφή με μπάλα... παραλίγο να γίνει λίγο μετά την είσοδο του, όταν ο Τσαλουχίδης του πάσαρε τη μπάλα αλλά ο μεγάλος Βραζιλιάνος σήκωσε ψηλά το πόδι του με αποτέλεσμα να περάσει αυτή από κάτω. Λίγο αργότερα, ο Ολυμπιακός κερδίζει φάουλ έξω απ'την περιοχή. Απόντος του Λάγιος Ντέταρι, ο μέγας Εντβάλντο παίρνει την ευθύνη. Παίρνει πολλά μέτρα φόρα και όλοι περιμένουν με αγωνία. Ο Εντβάλντο σηκώνει το μαγικό του πόδι, σουτάρει με όλη του τη δύναμη και μαζί με τη μπάλα (που μετά από δύο γκελ χτύπησε στα πόδια του τείχους των παικτών του Ιωνικού) σηκώνει και μια μεγάλη τούφα... χόρτο.

Ο κόσμος πλέον έχει πειστεί για το ποιόν του Εντβάλντο και αρχίζει το... δούλεμα. "Εντ-βάλ-ντο, Εντ-βάλ-ντο" οι γαύροι στην εξέδρα και ο μαυρούκος αναθαρρεί. Στο 79' ο Θοδωρής Παχατουρίδης έκανε το 2-0 και στο 80' ήρθε η στιγμή που όλοι περίμεναν. Αναμπουμπούλα στην περιοχή του Ιωνικού, ο Εντβάλντο σκύβει, βρίσκει τη μπάλα με το... σβέρκο και χρίζεται σκόρερ στο 80ό λεπτό! Αποθέωση απ'την εξέδρα και ο Εντβάλντο φεύγει τρέχοντας και σκαρφαλώνει στα κάγκελα για να πανηγυρίσει. Αυθόρμητα βγήκε το σύνθημα "δώστε μπανάνες στον Εντβάλντο"... και ακολούθησαν τα "βάλτε τον στην Τούμπα να πάθουνε κολούμπρα" και το μνημειώδες "Εντβάλντο, Εντβάλντο, εσύ είσαι ο φονιάς και όχι ο Ρομάριο ο παλιοπουσταράς"... Αυτή ήταν η 2η και τελευταία συμμετοχή του Εντβάλντο με την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο Ιωνικός Νικαίας αναμφισβήτητα θα πρέπει να θεωρείται σημείο αναφοράς, αφού ήταν η ομάδα εναντίον της οποίας έκανε και τις δύο φορές τις μοναδικές της εμφανίσεις αυτή η κολοσσιαία μορφή του ποδοσφαίρου.

Η επόμενη σεζόν τον βρίσκει πίσω στη Βραζιλία και στην S.C. Freamunde, όπου έκανε τις... καθιερωμένες του 3 συμμετοχές, ως αλλαγή. Τα ίχνη του Εντβάλντο χάνονται απ'τον ποδοσφαιρικό χάρτη για 5 ολόκληρα χρόνια, με την πάροδο των οποίων τον βρίσκουμε το 1996 στην Sao Jose, στη Β' κατηγορία της Βραζιλίας. Ο Εντβάλντο συνέβαλλε τα μέγιστα στην πορεία της ομάδας που τερμάτισε σε θέση ανόδου και ανέβηκε στη μεγάλη κατηγορία, έχοντας... 3 συμμετοχές και 1 γκολ. Κάπου εκεί αυτή η μεγάλη μορφή θα τερμάτισε την ποδοσφαιρική της καριέρα, αφού πλέον δεν υπάρχει καμμία αναφορά γι'αυτόν. Βρίσκετε κάποια καλύτερη περιγραφή για... Piou;

"Γιατί τέτοιος πανικός; Φοβάστε την Παναθηναϊκή Συμμαχία; Έχετε συνηθίσει να κινείστε ανενόχλητοι στο σκοτάδι; Τόσο πολύ φοβάστε το φως"; Με αυτό το status στο Twitter του, "απάντησε" (και καλά) ο... Παναθηναϊκός Συμμαχίας, Γιάννης Αλαφούζος, στην ανακοίνωση του Σωκράτη Κόκκαλη. Μια ανακοίνωση, στην οποία ο μεγάλος μας πρόεδρος δεν χαράμισε ούτε μισό "ΧΟ ΧΟ ΧΟ" για πάρτη του wannabe μεγαλομέτοχου.

Η ανακοίνωση αυτή ήρθε να προστεθεί στον πόλεμο που έχει ανοίξει μεταξύ Αλαφούζου και Βαγγέλη Μαρινάκη με τις ανακοινώσεις, τα εξώδικα και της αλληλοκατηγορίες. Και φυσικά τον πόλεμο που συνεχίζει να μαίνεται ενάντια στον Ολυμπιακό από συγκεκριμένο τηλεοπτικό σταθμό και συνεχή μουσαντένια γκάλοπ της πλάκας, απ'αυτά που κάνουν οι δημοσιογράφοι της Μυκόνου σχολιάζοντας τι νούμερο κυλότα φοράνε οι κουκλεντέδες στο νησί.

Ο Αλαφούζος, όταν του έγραψαν οτι επί της ουσίας απάντησε... άρες μάρες κουκουνάρες στην ανακοίνωση του Σωκράτη Κόκκαλη, άρχισε τις Π.Σ.Π. (Παναθηναϊκές Συμμαχικές Παπαριές) : "Ναι, ο Ολυμπιακός έφτιαξε γήπεδο, πήρε παίκτες και προπονητές, αλλά με τα λεφτά του Ελληνικού Λαού... Με την σπείρα της διαπλοκής που υπηρέτησε το σάπιο πολιτικό σύστημα που μας κατέστρεψαν". Στέκομαι σε αυτό και σχολιάζω μόνο αυτό, γιατί το να δίνεις αξία στον ψοφοδεή Παναθηναϊκό που κάποτε είχε στο τιμόνι Βαρδινογιάννηδες και τώρα ψάχνει σωτήρες στα πρόσωπα αποτυχημένων μιντιάκηδων, δεν αξίζει ούτε τον κόπο ούτε τον χρόνο. Στέκομαι λοιπόν σε αυτό και τονίζω κάποια βασικά, για να τα ξεκαθαρίζουμε και να μαθαίνουν και οι άμπαλοι :

1) Το γήπεδο όχι μόνο στο Φάληρο, αλλά και στου Ρέντη, δεν χτίστηκε με τα λεφτά κανενός Ελληνικού λαού. Ο Σωκράτης Κόκκαλης έβαλε αρκετά από την τσέπη του για το προπονητήριο, η ΠΑΕ Ολυμπιακός είναι χρεωμένη με ένα δάνειο που πληρώνει ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ για το Καραϊσκάκη και ο μόνος που συμβάλλει σε αυτό είναι ο κόσμος του Ολυμπιακού ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ.

2) Τα συμβόλαια του Τζιοβάνι, του Ζάχοβιτς, του Ριβάλντο, του Καρεμπέ, όλων, τα πλήρωνε η ΠΑΕ Ολυμπιακός και κανένας "Ελληνικός λαός". Ομοίως, μέρος των εξόδων κάλυπτε με τον οβολό του ο λαός του Ολυμπιακού.

3) Η σπείρα της διαπλοκής που κατέστρεψε την Ελλάδα, που ακριβώς ευνόησε τον Ολυμπιακό; Αναγκάζοντας τον να πληρώνει ένα υπέρογκο χρέος που δημιούργησε η ανάγκη της τότε κυβέρνησης να αναδείξει έναν νέο μεγαλοεκδότη, βάζοντας τον στο τιμόνι του Ολυμπιακού και εγκαταλείποντας τον να βουλιάξει, συμπαρασύροντας τον Ολυμπιακό; Κανείς Κοσκωτάς δεν πλήρωσε ποτέ δεκάρα τσακιστή στο περιβόητο χρέος προς την τράπεζα Κρήτης. Καμμία κυβέρνηση δεν κατέβαλε πενηνταράκι προς αποκατάσταση των κεφαλαίων που πέταξαν. Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός βρέθηκε να πληρώνει 2 Καραϊσκάκη σχεδόν για μια 20ετία, ένα χρέος που ουδέποτε δημιούργησε. Ένα χρέος που εξόφλησε μέχρι τελευταίας δραχμής.

4) Μιλάμε μήπως για τη σπείρα που επέτρεπε επί σειρά ετών σε μια ομάδα που φορούσε πράσινα και την διοίκηση της να μην αποδίδει φόρους στο Ελληνικό κράτος, καταθέτοντας συμβόλαια ποδοσφαιριστών με τίμημα "μηδέν δραχμές" και αργότερα "μηδέν ευρώ";

Λεπτομέρειες... Το φως που... φοβόμαστε σύμφωνα με την Αλαφούζειο ρήση, έχει ένα εκπληκτικά ισορροπημένο μίγμα αξιοκρατίας. Όπως φέτος για παράδειγμα, που ο Παναθηναϊκός εξασφάλισε ΧΑΡΙΣΤΙΚΑ την συμμετοχή στο Ελληνικό πρωτάθλημα, έχοντας καταθέσει ΑΔΕΙΟ φάκελο αρχικά και ΕΚΠΡΟΘΕΣΜΟ στη συνέχεια, αναγκάζοντας την ΕΠΟ να βγάλει λαγούς από το καπέλο για να μη χαθεί η έξοδος στο Champions League και το όνειρο κάποιων εσόδων από πιθανή συμμετοχή στους ομίλους. Αυτή είναι η αξιοκρατία του βάζελου. Πάντα έτσι ήταν, πάντα έτσι θα είναι. Δυστυχώς όμως, δεν είναι πια 1989 και στον Ολυμπιακό δεν υπάρχουν Σαλιαρέληδες. Αγαπητοί βάζελοι, καμμιά Παναθηναϊκή Συμμαχία δεν φοβόμαστε. Το πόσο ισχυροί... σύμμαχοι είστε, το είδαμε στην προσπάθεια διάσωσης του Ερασιτέχνη σας. Τότε που φέρατε τη Βίσση για να μαζευτούν έσοδα και στο τέλος ψάχνατε τα φραγκοδίφραγκα για να την πληρώσετε. Άλλωστε το να διοικεί κανείς απ'το twitter, είναι πολύ cool. Κανονίστε μόνο να'ρθει να σας ζητάει έσοδα και η Γεννάδειος, που είχε την ιδέα προ ετών φτιάχνοντας το "Γίνε Πρόεδρος".

Η χρονιά τελείωσε θριαμβευτικά για την ομάδα μας στα λεγόμενα μεγάλα ομαδικά αθλήματα. Νταμπλούχοι στο ποδόσφαιρο με αξιοπρεπή ευρωπαϊκή πορεία, πρωταθλητές Ελλάδος και Ευρώπης στο μπάσκετ, μετά από 15 χρόνια. Η πρωτιά και στα δύο μεγάλα αθλήματα ισοδυναμεί με μαχαιριά στην καρδιά για τους αλλόθρησκους - ειδικά τους βάζελους, που το μπάσκετ ήταν η παραμύθα, το αποκούμπι, ο λόγος να μην πέσουν στα ναρκωτικά.

Δυστυχώς όμως, η ενθρόνιση του Θρύλου σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, συνέπεσε με την εκθρόνιση των ομαδικών αθλημάτων του ερασιτέχνη... Της ομάδας βόλει, αλλά και του αδιαμφισβήτητου αυτοκράτορα - δυνάστη της πισίνας, του πολυπρωταθλητή πόλο Ολυμπιακού, με τα 26 πρωταθλήματα Ελλάδας. Ήταν προφανές οτι η δυναμική τόσο της ομάδας βόλει όσο και της ομάδας πόλο (ειδικά αυτής) δεν θα είχαν καμμία σχέση με πέρυσι, λόγω των σαρωτικών αλλαγών σε πρόσωπα αλλά και οικονομική πολιτική. Έμειναν αυτοί που ήθελαν να μείνουν, έφυγαν αυτοί που δεν ήθελαν, ενώ κάποιοι άλλοι ξεβρακώθηκαν με τη συμπεριφορά τους απέναντι στην ομάδα που όχι μόνο τους έκανε αναγνωρίσιμους, αλλά τους έδωσε τη δυνατότητα να ζουν ως επαγγελματίες, ήτοι έχοντας μοναδικό έσοδο τα (πολλά, για ερασιτεχνικό αθλητισμό) χρήματα που κέρδιζαν από την ομάδα...

Προσωπικά δεν με ανησυχεί η προσωρινή εκθρόνιση. Ο κύριος λόγος που δεν πήραμε τίτλους και φέτος, ήταν οτι κάποιες ομάδες, δαπάνησαν χρήματα και φέτος, ενώ εμείς είχαμε αποφασίσει βάσει πολιτικής να κάνουμε τον ερασιτέχνη να σταθεί στα πόδια του. Έτσι, για παράδειγμα, στο πόλο η Βουλιαγμένη π.χ. κάλυψε το συμβόλαιο του Αφρουδάκη, η Χίος του Χατζηθεοδώρου κ.ο.κ. ενώ στο βόλεϊ είχαμε την καταστρατήγηση όλων των κανονισμών με την αντικανονική συμμετοχή του Ηρακλή. Αργά ή γρήγορα, θα αναγκαστούν και αυτοί να προσαρμοστούν στη σκληρή πραγματικότητα, που λέει οτι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δεν συμβαδίζει με μεγάλα έξοδα. Ο Ολυμπιακός είχε τη δυναμική φέτος να φτάσει σχεδόν ως το τέλος, στο πόλο - στο βόλεϊ μας τα χάλασε. Τον δρόμο του θα τον βρεί, θα ξεχωρίσει η ήρα απ'το σιτάρι και η ομάδα θα στελεχωθεί με αθλητές που σέβονται πάνω απ'όλα τη φανέλα ή το σκουφάκι που φορούν.

Είμαι σίγουρος οτι ο ερασιτέχνης θα επιστρέψει σύντομα στην κορυφή. Αυτό όμως που πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως και να... παταχθεί, τώρα που είναι αρχή, είναι φαινόμενα όπως αυτά που παρατηρήθηκαν κυρίως στο τμήμα βόλεϊ. Με τον έναν παίκτη να μη μιλάει στον άλλον, με τον άλλον να τσακώνεται με τον παράλλον, με τον τάδε να "θάβει" τον δείνα και μέσα στο γήπεδο όλη αυτή η ωραία ατμόσφαιρα να κάνει την ομάδα να δείχνει παιδική χαρά. Αυτά, πρέπει να κοπούν μαχαίρι τώρα που είναι αρχή. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους και όσοι πιστεύουν οτι είναι μεγαλύτερο μέγεθος από την ομάδα, την τσαντούλα του, τη φορμούλα του και στο εξωτερικό. Να μεγαλώσει κι άλλο η παροικία των ψωνισμένων που πηγαίνουν στο εξωτερικό και μαζεύουν τις πετσέτες των άλλων και μετά λένε "παίζω στο εξωτερικό". Τουλάχιστον να μείνουν εδώ αυτοί που πραγματικά γουστάρουν...

"Δολοφονική επίθεση", "ενέδρα θανάτου", "ο Χάρος βγήκε παγανιά", "εξουσιοδοτημένοι να σκοτώνουν" και διάφορα τέτοια όμορφα ακούστηκαν είτε με την μορφή ψιθύρων είτε με τη μορφή δημοσιευμάτων από το βράδυ της Πέμπτης μέχρι και αυτή τη στιγμή. Το γεγονός της επίθεσης με πέτρες από τρία άσχετα άτομα στο πούλμαν που μετέφερε τους παίκτες του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, εμπλουτισμένο με δεκάδες σάλτσες και μπαχαρικά από τους μόνιμους χαλκευτές της αλήθειας, ήταν το βούτυρο στο ψωμί σύσσωμης της Παναθηναϊκής οικογένειας (ομοσπονδίας, γενικής γραμματείας Αθλητισμού, δημοσιογράφων κλπ). Ο ιδανικός τρόπος αποπροσανατολισμού όχι απλά της κοινής γνώμης αλλά και του Ολυμπιακού.

Ο Ολυμπιακός προερχόμενος από έναν μεγάλο θρίαμβο είχε ξεκάθαρο προβάδισμα όχι μόνο έδρας, αλλά και ψυχολογικό, έναντι ενός Παναθηναϊκού που έφαγε την κατραπακιά του στο final four και έμεινε τέταρτος, αλλά έχει και τον πονοκέφαλο του κύματος φυγής που αναμένεται το καλοκαίρι. Σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ με αυτά τα δεδομένα, οι παίκτες του Ίβκοβιτς ήταν το ακλόνητο φαβορί για το 1-0. Και εκεί έρχεται η εντελώς άκυρη κίνηση του πετροβολήματος, που έδωσε φυσικά την ευκαιρία στους ανθρώπους του Παναθηναϊκού να ΑΝΑΒΑΛΛΟΥΝ τον αγώνα. Έχει μήπως κανείς αμφιβολίες οτι έτσι έγινε; Δίδεται η εντολή "να πάνε στο νοσοκομείο ο Περπέρογλου και ο Σμιθ" και αρχίζουν να λένε "αναβάλλεται ο αγώνας". Και πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, έρχεται η οδηγία από τον γ.γ.Α. κο Μπιτσαξή (που προφανώς έχει χαρακτηριστεί... διατηρητέος και παραμένει στη θέση του παρά τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα) για αναβολή του αγώνα. Και αρχίζει ένα γαϊτανάκι διαβουλεύσεων για το αν οι τελικοί θα διεξαχθούν με μαθητές, με μαζορέτες ή με τα ΚΑΠΗ στις εξέδρες για λόγους ασφαλείας κλπ...

Βγήκε ο πολύς κύριος Μάικ Μπατίστ που έβγαζε φωτογραφίες και ανέβαζε στο Twitter, οτι αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα και πως οι παίκτες των ομάδων είναι φίλοι μεταξύ τους. Αλήθεια μίστερ Μάικ; Πολύ φίλοι, ε; Γιατί εμείς π.χ. δεν είδαμε κανέναν παίκτη του Παναθηναϊκού να καταδικάζει τον πετροπόλεμο που έχουμε στάνταρ καθ'οδόν για το ΟΑΚΑ, τα αεροβόλα, τις κροτίδες στον πάγκο, τα κέρματα και τα μπουκάλια που άνοιγαν κεφάλια ανθρώπων του Ολυμπιακού. Και από δίπλα ο Θανασάκης ο Γιαννακόπουλος να μιλάει για αλητείες, οτι δεν υπάρχει ισονομία και οτι κινδυνεύουν. Ποιός; Αυτός που έτρεχε και ευχαριστούσε τον "υπέροχο κόσμο του Παναθηναϊκού" μετά τις κροτίδες και τα αεροβόλα που προανέφερα, αυτός που έτρεχε και αγκαλιαζόταν με αυτούς που έκαναν άλλο ένα ηρωϊκό πέσιμο, 200 άτομα σε 10. Και αυτός μιλάει για ισονομίες. Θου Κύριε...

Επειδή έχει χαθεί κάθε μέτρο και ο κάθε άσχετος παραθέτει "γεγονότα" όπως τον βολεύει, η αλήθεια είναι μία και μοναδική : Την ευθύνη για τη μεταφορά των ομάδων ανέκαθεν την είχε η αστυνομία και οι ομάδες, ειδικά σε αγώνες "υψηλού κινδύνου". Πάντοτε υπήρχε συνεννόηση (και εξακολουθεί να υπάρχει) μεταξύ ομάδων και αστυνομίας για τη μεταφορά των ομάδων στις έδρες των αντιπάλων τους. Και βγαίνουν τώρα διάφοροι παραχαράκτες να μας πουν τι; Οτι είναι ευθύνη της ΚΑΕ Ολυμπιακός οτι τρείς άσχετοι βγήκαν άσχετα και πέταξαν πέτρες στο πούλμαν, πριν αυτό καλά καλά φτάσει σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από το ΣΕΦ; Αν είναι έτσι, στη Θεσσαλονίκη ας πούμε που τα ΠΑΟΚια έχουν κάνει τον πετροπόλεμο επιστήμη, θα'πρεπε να'χουν αποβληθεί δια παντός απ'όλα τα αθλήματα.

Από εκεί και πέρα, τα όσα λέγονται και γράφονται περί οργανωμένης επίθεσης είναι αστειότητες. Και ακόμα χειρότερες αστειότητες, χείριστου είδους, είναι τα καφενειακά σενάρια οτι έγινε επίτηδες αυτό για να αναβληθεί ο αγώνας και να... ξεκουραστεί ο Ολυμπιακός. Μα τα γερόντια του Παναθηναϊκού έχουν περισσότερη ανάγκη από ξεκούραση. Και αν θέλουμε να εκχυδαΐσουμε εντελώς το θέμα, μπορούμε να το περάσουμε στο άλλο άκρο και να μιλήσουμε για τους ψιθύρους περί... σουπερμαντολίνης. Η ουσία όμως, το ζουμί της ιστορίας είναι η εξής : Τρείς άσχετοι πέταξαν πέτρες στο πούλμαν του Παναθηναϊκού. Ο Παναθηναϊκός άρπαξε την ευκαιρία και απλά δεν κατέβηκε να παίξει. Ο Ολυμπιακός σε αντίστοιχη περίπτωση είχε πάει και είχε παίξει, και όχι μια και δύο...

Υ.Γ. 1 : Τα επεισόδια στην πόλη πέρασαν στο ντούκου, όπως πέρασε και στο ντούκου το κάψιμο του πούλμαν της ομάδας πόλο. Σαν να γινόταν κάπου αλλού, σε ξένο κράτος και δεν μας αγγίζει. Αντιθέτως, στην περίπτωση του βάζελου, μόνο που δεν έβγαζαν ιατρικά ανακοινωθέντα για να μας πουν αν θα κερδίσουν τη μάχη για τη ζωή τους οι βαρύτατα τραυματισμένοι αθλητές του Παναθηναϊκού. Να ξεκαθαρίσω οτι είμαι εναντίον κάθε επίθεσης σε αθλητή αντίπαλης ομάδας, γιατί απλά ο αθλητής δεν μπορεί να αμυνθεί. Χρησιμοποιώ όμως το παράδειγμα για να δείξω την... ισονομία, που λέει και ο πρόεδρος του συλλόγου "άνθρωποι με μονοψήφιο δείκτη IQ".

Υ.Γ. 2 : Έχει ξεκινήσει άσχημη ιστορία από το final four και μετά και αν συνεχίσει έτσι, δεν θα καταλήξει καθόλου καλά. Ελπίζω να σταματήσει κάπου και σύντομα...

Το κείμενο αποτελεί καθαρά προσωπική θέση και δεν αντιπροσωπεύει όλα τα παιδιά που αρθρογραφούν στο site, ούτε είναι επίσημη ανακοίνωση. Στο εξής θα το βάζω στο τέλος κάθε κειμένου μου, για να μην υπάρχουν παρανοήσεις.

Είθισται μια φιέστα να σηματοδοτεί το πανηγύρι, την χαρά, την αποθέωση των θριαμβευτών και πρωταθλητών. Να σηκώνεται η κούπα στον ουρανό και ο κόσμος στις εξέδρες να παραληρεί τραγουδώντας τον ύμνο της ομάδας, συνθήματα, να υπάρχει εν ολίγοις μια "έκρηξη χαράς", να το πω έτσι. Εμείς όμως φαίνεται τα'χουμε ψιλοβαρεθεί όλα αυτά, οπότε κάθε χρόνο στις φιέστες μας ψάχνουμε να βρούμε τρόπους ώστε μετά το πανηγύρι να μας μένει μια πικρή γεύση. Τη μια τα κλάματα του Ριβάλντο, την άλλη οι αποδοκιμασίες στον Μπάγεβιτς και το "αντίο" στον μεγάλο Τζιοβάνι, την παράλλη οι φωνές εναντίον του Κόκκαλη... Ε, φέτος, για να μείνουμε στην τσίτα, έπρεπε να βρεθεί και κάτι να μας μαυρίσει τη βραδιά. Και φυσικά αναφέρομαι στην - σχεδόν - σίγουρη αποχώρηση του Όλοφ Μέλμπεργκ από την ομάδα.

Την άποψη μου για τον Σουηδό την έχω εκφράσει πολλάκις οπότε δεν θα απαριθμήσω τα χαρίσματα του ούτε θα εκθειάσω τον επαγγελματισμό του. Ξέρω οτι υπάρχει το αξίωμα "ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη κανέναν", συνοδευόμενο ενίοτε και από το "... έχει κι αλλού πορτοκαλιές". Συμφωνώ μάλιστα, εν πολλοίς με αυτό. Υπάρχουν όμως κάποιες περιπτώσεις, στις οποίες αξίζει να κάνεις τα "στραβά μάτια" και να κάνεις μια προσπάθεια παραπάνω για να κρατήσεις έναν ποδοσφαιριστή. Ο Σουηδός ήταν ακριβώς τέτοια περίπτωση : Ένας ποδοσφαιριστής που έκανε την διαφορά. Που έδωσε τέλος στην αέναη αναζήτηση για τον "μεγάλο κεντρικό αμυντικό". Που με τον Αβραάμ Παπαδόπουλο στο πλάι του, συνέθεσαν ένα σπουδαίο αμυντικό δίδυμο που διακρίθηκε σε Ελλάδα και Ευρώπη. Που με τον επαγγελματισμό του και την εικόνα του, έδινε το παράδειγμα : Δε μπορεί να τρέχει στα βουνά απ'την προετοιμασία ο Μέλμπεργκ και να αργεί στις προπονήσεις ο άλλος. Δε μπορεί να χτυπάει σοβαρά στη Ρωσία και με το που συνέρχεται να μπαίνει στην εντεκάδα ο Μέλμπεργκ, και τον παράλλον να τον κάνει βαβά το ποζαλάκι του και να μένει στην άκρη να το χαϊδεύει τρείς μήνες. Δεν μπορώ να πω οτι είναι παράλογη η κίνηση της διοίκησης για περικοπές στα συμβόλαια, κάθε άλλο. Καλώς ή κακώς όμως, σε μια ομάδα, υπάρχουν οι παίκτες "ηγέτες" και οι "στρατιώτες". Ανέκαθεν οι ηγέτες, σε όλες τις κλίμακες, απολαμβάνουν μεγαλύτερων αμοιβών - πόσο μάλλον όταν τις αξίζουν μέχρι κεραίας. Και θεωρώ οτι ο Μέλμπεργκ, είναι ένας απ'αυτούς.

Κλείνω, υπενθυμίζοντας το εξής, αν και θεωρώ οτι είναι πασιφανές : Ο Ολυμπιακός για την Ελλάδα, είναι δυσανάλογο μέγεθος. Δεν χωράει σε αυτό που λέμε "Ελληνικό πρωτάθλημα". Το γεγονός όμως οτι εξακολουθεί και θα εξακολουθεί να αγωνίζεται σε αυτό, τον περιορίζει. Δεν είναι σε θέση να κάνει σκληρά παζάρια και να κατεβάζει τον μισθό ενός ποδοσφαιριστή με "όνομα" στα μισά θέτοντας τελεσίγραφο "... και άμα θέλεις", γιατί πολύ απλά το "όνομα" δεν καταλαβαίνει ούτε από κρίσεις, ούτε από μπάτζετ. Όσο έχει "όνομα" που μετράει ακόμη στην ποδοσφαιρική αγορά, θα χαιρετήσει πολύ απλά και θα φύγει. Στο κάτω κάτω, είναι και βιασμός της λογικής να θεωρείς υπερβολικό το 1.5 εκ. ευρώ του Μέλμπεργκ, τη στιγμή που πέταξες το καλοκαίρι σχεδόν 1 εκ. ευρώ στον Φράνκο Κωστέτσο. Με κάποιους παίκτες, αξίζει να ασχοληθείς λίγο παραπάνω. Δεν είναι όλα "δώστε στον παικταρά όσα θέλει για να έρθει" ή "πάρε τόσα και άν θέλεις, αν δεν θέλεις, ιδού η πόρτα".

Υ.Γ. : Και τέλος, μια προτροπή... Αξίζει απεριόριστος σεβασμός σε έναν ποδοσφαιριστή που ούτε τρελίτσα πούλησε, ούτε λαϊκισμό, ήταν επαγγελματίας 101% σε όλες του τις υποχρεώσεις - από προπονήσεις μέχρι εξόδους της ομάδας, δεν κρύφτηκε στα δύσκολα, δεν προσποιήθηκε τραυματισμούς για να "λουφάρει" και έγινε αγαπητός στον κόσμο με την παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο και μόνο. Ας μην υπάρξουν προσβλητικά για τη νοημοσύνη μας δημοσιεύματα που θα τον παρουσιάζουν "σκληρό και αδιάλλακτο", "που δεν έχει συναίσθηση της οικονομικής κατάστασης στη χώρα" και "που δεν σεβάστηκε τον Ολυμπιακό που του αναγέννησε την καριέρα". Ένα "ευχαριστούμε για όλα και καλή συνέχεια", είναι το ιδανικό για έναν μεγάλο πραγματικά ποδοσφαιριστή. Τον καλύτερο ξένο αμυντικό που έφερε ποτέ ο Ολυμπιακός, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Μεγάλε Όλοφ, από καρδιάς, εύχομαι καλή επιτυχία όπου κι αν συνεχίσεις την καριέρα σου (εκτός αν πας στον βάζελο, οπότε θα τα ακούσεις τα μπινελίκια σου).

Στο χθεσινό "τραπέζωμα" των δημοσιογράφων που καλύπτουν το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, ειπώθηκαν πολλά και διάφορα. Περί ποδοσφαιριστών, περί προπονητών, περί ανέμων και υδάτων. Θέλω να σχολιάσω, ωστόσο, την τοποθέτηση του - λίαν συντόμως, προέδρου - Γιάννη Βρέντζου, με την οποία συντάχθηκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, περί "μπάτζετ"...

Είπε λοιπόν ο κος Βρέντζος : "Βλέπουμε την διαφορά σε σχέση με πέρυσι καθώς είναι ορατές οι απαιτήσεις και οι δυσκολίες της σημερινής εποχής. Βλέπουμε παίκτες για παράδειγμα που ζητούσαν πολύ περισσότερα χρήματα, φέτος να έχουν πέσει αρκετά. Όπως είναι λογικό λοιπόν, τα οικονομικά δεδομένα δεν θα είναι ίδια με της προηγούμενης σεζόν".

Όπως είναι λογικό, ε; Και μένω λοιπόν εγώ με την απορία... Ήταν δηλαδή "τραβηγμένα" τα οικονομικά δεδομένα της σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε; Έκανε μεγάλες επενδύσεις ο Ολυμπιακός, πλήρωσε πολλά σε παίκτες, είχε λίγα έσοδα και ζημιώθηκε; Βγαίνει εκτός στόχων λόγω Financial Fair Play; Φέτος, όταν ξεκίνησε η σεζόν, είχαμε δεί το ίδιο έργο για άλλη μια φορά : "Η οικονομική συγκυρία, η κατάσταση στη χώρα, το Financial Fair Play..." κλπ κλπ. Και κάπως έτσι δικαιολογήθηκαν οι 4 δανεικοί και η πληθώρα ελεύθερων ποδοσφαιριστών. Και τώρα, με δεδομένο οτι και οι δανεικοί φεύγουν αλλά και αρκετοί άλλοι (Γκρμπιτς, Κατάι, Μοδέστο, Χαβίτο, Μόνχε και ενδεχομένως Ιμπαγάσα αλλά και Μέλμπεργκ, Θεός φυλάξοι), λέμε πως πρέπει να ψαλιδίσουμε κι άλλο το μπάτζετ. Με μια επιτυχημένη Ευρωπαϊκή χρονιά να έχει ολοκληρωθεί και την συμμετοχή στους ομίλους του Champions League εξασφαλισμένη. Δηλαδή, αν δεν παίζαμε και Champions League, τι θα γινόταν;

Κατά τα άλλα, ειπώθηκε οτι "θα κάνουμε ότι καλύτερο για να είναι ο Ολυμπιακός πανίσχυρος τη νέα σεζόν". Αλλά παράλληλα, "δεν θα πλουτίσουμε καμμιά ομάδα. Θέλουμε να πάρουμε Έλληνες παίκτες σε ηλικία και σε τιμή που πιστεύουμε εμείς οτι πρέπει". Ξέχασαν να συμπληρώσουν και το all-time classic "κανείς Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν αξίζει πάνω από 50.000.000 δραχμές" και το "εμείς δεν θα συμμετάσχουμε σε πλειστηριασμούς ποδοσφαιριστών". Κι άλλη μια ψυχή τα έλεγε αυτά, κάποτε και είδαμε τι κατάληξη είχε...

Να δούμε λοιπόν, με τα "νέα δεδομένα και την οικονομική συγκυρία", τι τιμές θα έχουν τα εισιτήρια τη νέα σεζόν.